Welkom nieuw bestuurslid: Raymond de Hoop

Hij overbrugt verschillen in de kerk en maakt moeilijke dingen bespreekbaar. Mooie eigenschappen voor deze opvolger van Jan van Pijkeren in het BPP-bestuur. ‘Ik had plezier in de pittige onderhandelingen.’

Raymond de Hoop moet even op adem komen wanneer we elkaar spreken. Hij heeft zojuist drie uur in de tuin gewerkt, mét tropische temperaturen. Daar is een goede reden voor, licht hij toe. Een half jaar geleden is hij verhuisd naar het Drentse Gasselte, waar zijn vrouw Loes predikant is geworden. ‘Onze dienstwoning in de pastorie is een prachtig huis en heeft een gigantische tuin ter grootte van een half voetbalveld. Maar dat betekent ook gigantisch veel werk!’

Daarom heeft hij zich voorgenomen om elke dag een uur in de tuin te werken. ‘Dat loopt meestal uit natuurlijk, zoals vandaag.’ Wat stond er dan op het programma? ‘We lieten het gras groeien voor insecten en andere dieren. Dat pakte heel leuk uit, er verschenen allerlei bloemen die we niet eerder hadden gezien. Maar nu moest ik toch met de bosmaaier aan de slag.’

Raymond is op onze afgelopen Algemene Ledenvergadering in april benoemd als nieuw bestuurslid namens de Bond van Nederlandse Predikanten (BNP). Deze Bond sloot zich een jaar of tien geleden aan bij de BPP. Welke achtergrond en kwaliteiten brengt Raymond mee in het BPP-bestuur?

Een afscheid kun je niet overdoen

‘Hiervoor was ik predikant in Oudewater, in de provincie Utrecht. Een uitdagende baan, waarin ik er echt voor mensen kon zijn. Op vrolijke momenten en vooral ook in zorgelijke tijden. Bijvoorbeeld wanneer iemand kwam te overlijden. Ik had dan een cruciale rol in het begeleiden van het afscheid, naast de uitvaartbegeleider met wie ik heel goed samenwerkte. Dat is zo’n wezenlijke periode in het leven van de nabestaanden. Ik heb dat werk met veel liefde gedaan.’

‘Ook het voorgaan in kerkdiensten vond ik mooi en uitdagend. Ik heb het idee, daarin ben ik bescheiden, dat ik erin slaagde om een kloof te overbruggen tussen de verschillende stromingen in de kerk. Die kunnen niet altijd gemakkelijk door één deur. Ik hield daar rekening mee bij het vormgeven van een dienst, bijvoorbeeld door traditionele liederen af te wisselen met moderne muziek met een christelijke boodschap. Zo voelde eenieder zich gehoord.’

Kritische opmerking

‘Voor de BNP heb ik mij ingezet voor de predikantstraktementen. Dat zijn de verdiensten voor de werkzaamheden als predikant. Die worden vastgelegd in regelingen, die tot stand komen door onderhandelingen tussen de BNP en de Landelijke Kerk. Toen ik vond dat zo’n besluit beroerd had uitgepakt voor onze beroepsgroep, sprak ik mij daar kritisch over uit: “Ik hoop dat de BNP onze belangen voortaan beter zal vertegenwoordigen!” Een week later kreeg ik een mailtje van de BNP of ik voortaan mee wilde doen aan het overleg!’

‘Ik had wel plezier in de pittige onderhandelingen. Dankzij de achtergrond van mijn vader had ik er genoeg kijk op om me er mee te bemoeien. Hij was boekhouder met veel verstand van belastingzaken. Zo maakte hij er een sport van om de belastingaangifte van bekenden zo voordelig mogelijk uit te laten vallen. Die rol heb ik eigenlijk van hem overgenomen!’

Mijn eigen manier

Toen Jan van Pijkeren afscheid ging nemen van de BPP, vroeg de Bond of het iets voor mij was om hem op te volgen. Ik ervaar het BPP-bestuur als een leuke club mensen, met wie het prettig samenwerken is. Ik vind het pensioenstelsel wel een pittig onderwerp, ook door de transitie die eraan komt naar een nieuw stelsel. Ik ga me daar de komende tijd goed in verdiepen, want ik krijg mijn vingers daar nog niet helemaal achter. Al zei voormalig bestuurslid Baukje Vegter tegen mij: “Jij hebt je eigen manier van bijdragen, daar moet je aan vasthouden!”.

Pelgrimstocht

Wat doet Raymond naast tuinieren nog meer ter ontspanning? ‘Ik mag heel graag wandelen. Soms heb ik echt een goede, stevige tocht nodig om mijn hoofd leeg te maken. Dan praat ik over tien tot twintig kilometer, met soms een uitschieter. Vorig jaar heb ik om acht uur ’s ochtends de sleutel van de pastorie in Oudewater ingeleverd met mijn rugzak op. Vervolgens ben ik in veertien dagen naar mijn nieuwe woonplek in Gasselte gelopen, een tocht van tweehonderd kilometer.’

‘Dat is me trouwens heel goed bevallen. Doordat je constant moet opletten waar je heen gaat, ben je minder bezig met wat er achter je ligt. Daardoor kon ik mijn oude werk goed loslaten en ben ik er sterk uitgekomen.’

‘Op andere momenten trek ik mij juist terug in mijn studeerkamer. Ik doe onderzoek over de Bijbel en schrijf artikelen voor wetenschappelijke tijdschriften. Een heel andere manier om te ontspannen, maar het houdt me mooi in balans.’ Lachend: ‘Mijn vrouw zegt soms tegen mij - jij moet gewoon even naar je hok toe!’